1 پس ایوب در جواب گفت:
2 «به درستی که شما قوم هستید، و حکمت با شما خواهد مرد.
3 لیکن مرا نیز مثل شما فهم هست، و از شما کمتر نیستم. و کیست که مثل این چیزها را نمی داند؟
4 برای رفیق خود مسخره گردیده ام. کسی که خدا را خوانده است و او را مستجاب فرموده، مرد عادل و کامل، مسخره شده است.
5 در افکار آسودگان، برای مصیبت اهانت است. مهیا شده برای هرکه پایش بلغزد.
6 خیمه های دزدان به سلامت است و آنانی که خدا را غضبناک می سازند ایمن هستند، که خدای خود را در دست خود می آورند.
7 «لیکن اﻵن از بهایم بپرس و تو را تعلیم خواهند داد. و از مرغان هوا و برایت بیان خواهند نمود.
8 یا به زمین سخن بران و تو را تعلیم خواهد داد، و ماهیان دریا به تو خبر خواهند رسانید.
9 کیست که از جمیع این چیزها نمی فهمد که دست خداوند آنها را به جا آورده است،
10 که جان جمیع زندگان در دست وی است، و روح جمیع افراد بشر؟
11 آیا گوش سخنان را نمی آزماید، چنانکه کام خوراک خود را می چشد؟
12 نزد پیران حکمت است، و عمر دراز فطانت می باشد.
13 لیکن حکمت و کبریایی نزد وی است. مشورت و فطانت از آن او است.
14 اینک او منهدم می سازد و نمی توان بنا نمود؛ انسان را می بندد و نمی توان گشود.
15 اینک آبها را باز می دارد و خشک می شود، و آنها را رها می کند و زمین را واژگون می سازد.
16 قوت و وجود نزد وی است. فریبنده و فریبخورده از آن او است.
17 مشیران را غارت زده می رباید، و حاکمان را احمق می گرداند.
18 بند پادشاهان را می گشاید و در کمر ایشان کمربند می بندد.
19 کاهنان را غارت زده می رباید، و زورآوران را سرنگون می سازد.
20 بلاغت معتمدین را نابود می گرداند، و فهم پیران را برمی دارد.
21 اهانت را بر نجیبان می ریزد و کمربند مقتدران را سست می گرداند.
22 چیزهای عمیق را از تاریکی منکشف می سازد، و سایه موت را به روشنایی بیرون می آورد.
23 امتها را ترقی می دهد و آنها را هلاک می سازد؛ امتها را وسعت می دهد و آنها را جلای وطن می فرماید.
24 عقل رؤسای قومهای زمین را می رباید، و ایشان را در بیابان آواره می گرداند، جایی که راه نیست.
25 در تاریکی کورانه راه می روند و نور نیست. و ایشان را مثل مستان افتان و خیزان می گرداند. |