1 پس الیفاز تیمانی در جواب گفت:
2 «آیا مرد حکیم، از علم باطل جواب دهد؟ و بطن خود را از باد شرقی پر سازد؟
3 آیا به سخن بی فایده محاجه نماید؟ و به کلماتی که هیچ نفع نمی بخشد؟
4 اما تو خداترسی را ترک می کنی و تقوا را به حضور خدا ناقص می سازی.
5 زیرا که دهانت، معصیت تو را ظاهر می سازد و زبان حیله گران را اختیار می کنی.
6 دهان خودت تو را ملزم می سازد و نه من، و لبهایت بر تو شهادت می دهد.
7 آیا شخص اول از آدمیان زاییده شده ای؟ و پیش از تلها به وجود آمده ای؟
8 آیا مشورت مخفی خدا را شنیده ای و حکمت را بر خود منحصر ساخته ای؟
9 چه می دانی که ما هم نمی دانیم؟ و چه می فهمی که نزد ما هم نیست؟
10 نزد ما ریش سفیدان و پیران هستند که در روزها از پدر تو بزرگترند.
11 آیا تسلی های خدا برای تو کم است و کلام ملایم با تو؟
12 چرا دلت تو را می رباید؟ و چرا چشمانت را بر هم می زنی
13 که روح خود را به ضد خدا بر می گردانی ، و چنین سخنان را از دهانت بیرون می آوری؟
14 «انسان چیست که پاک باشد، و مولود زن که عادل شمرده شود؟
15 اینک بر مقدسان خود اعتماد ندارد، و آسمانها در نظرش پاک نیست.
16 پس از طریق اولی انسان مکروه و فاسد که شرارت را مثل آب می نوشد.
17 من برای تو بیان می کنم، پس مرا بشنو و آنچه دیده ام حکایت می نمایم؛
18 که حکیمان آن را از پدران خود روایت کردند و مخفی نداشتند،
19 که به ایشان به تنهایی زمین داده شد، و هیچ غریبی از میان ایشان عبور نکرد؛
20 شریر در تمامی روزهایش مبتلای درد است و سالهای شمرده شده برای مرد ظالم مهیا است.
21 صدای ترسها در گوش وی است. در وقت سلامتی تاراج کننده بر وی می آید.
22 باور نمی کند که از تاریکی خواهد برگشت و شمشیر برای او مراقب است.
23 برای نان می گردد و می گوید کجاست. و می داند که روز تاریکی نزد او حاضر است.
24 تنگی و ضیق او را می ترساند، مثل پادشاه مهیای جنگ بر او غلبه می نماید.
25 زیرا دست خود را به ضد خدا دراز می کند و بر قادر مطلق تکبر می نماید.
26 با گردن بلند بر او تاخت می آورد، با گلمیخهای سخت سپر خویش،
27 چونکه روی خود را به پیه پوشانیده، و کمر خود را با شحم ملبس ساخته است.
28 و در شهرهای ویران و خانه های غیرمسکون که نزدیک به خراب شدن است ساکن می شود.
29 او غنی نخواهد شد و دولتش پایدار نخواهد ماند، و املاک او در زمین زیاد نخواهد گردید.
30 از تاریکی رها نخواهد شد، و آتش، شاخه هایش را خواهد خشکانید، و به نفخه دهان او زائل خواهد شد.
31 به بطالت توکل ننماید و خود را فریب ندهد، والا بطالت اجرت او خواهد بود.
32 قبل از رسیدن وقتش تماما ادا خواهد شد و شاخه او سبز نخواهد ماند.
33 مثل مو، غوره خود را خواهد افشاند، و مثل زیتون، شکوفه خود را خواهد ریخت؛
34 زیرا که جماعت ریاکاران، بی کس خواهند ماند، و خیمه های رشوه خواران را آتش خواهد سوزانید.
35 به شقاوت حامله شده، معصیت را می زایند و شکم ایشان فریب را آماده می کند.» |