1 Καὶ ἀπεκρίθη Βιλδὰδ ὁ Σαυχίτης καὶ εἶπεν·
2 Ἐξουσία καὶ φόβος εἶναι μετ᾿ αὐτοῦ· ἐκτελεῖ εἰρήνην εἰς τὰ ὕψη αὑτοῦ.
3 Ὑπάρχει ἀριθμὸς τῶν στρατευμάτων αὐτοῦ; καὶ ἐπὶ τίνα δὲν ἀνατέλλει τὸ φῶς αὐτοῦ;
4 Πῶς λοιπὸν δύναται ἄνθρωπος νὰ δικαιωθῆ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; ἤ πῶς δύναται νὰ ἦναι καθαρὸς ὁ γεγεννημένος ἐκ γυναικὸς;
5 Ἰδού, καὶ αὐτή ἡ σελήνη δὲν εἶναι λαμπρά, καὶ οἱ ἀστέρες δὲν εἶναι καθαροὶ ἐνώπιον αὐτοῦ.
6 Πόσον ὀλιγώτερον ὁ ἄνθρωπος, ἡ σαπρία; καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ σκώληξ; |