1 Γνωρίζεις τὸν καιρὸν τοῦ τοκετοῦ τῶν ἀγρίων αἰγῶν τοῦ βράχου; δύνασαι νὰ σημειώσῃς πότε γεννῶσιν αἱ ἔλαφοι;
2 Δύνασαι νὰ ἀριθμήσῃς τοὺς μῆνας τοὺς ὁποίους πληροῦσιν; ἤ γνωρίζεις τὸν καιρὸν τοῦ τοκετοῦ αὐτῶν;
3 Αὐταὶ συγκάμπτονται, γεννῶσι τὰ παιδία αὑτῶν, ἐλευθερόνονται ἀπὸ τῶν δίνων αὑτῶν.
4 Τὰ τέκνα αὐτῶν ἐνδυναμοῦνται, αὐξάνουσιν ἐν τῇ πεδιάδι· ἐξέρχονται καὶ δὲν ἐπιστρέφουσι πλέον εἰς αὐτάς.
5 Τίς ἐξαπέστειλεν ἐλεύθερον τὸν ἄγριον ὄνον; ἤ τίς ἔλυσε τοὺς δεσμοὺς αὐτοῦ;
6 τοῦ ὁποίου οἰκίαν ἔκαμον τὴν ἔρημον, καὶ τὴν ἁλμυρίδα κατοικίαν αὐτοῦ.
7 Καταγελᾷ τοῦ θορύβου τῆς πόλεως· δὲν ἀκούει τὴν κραυγήν τοῦ ἐργοδιώκτου.
8 Κατασκοπεύει τὰ ὄρη διὰ βοσκήν αὑτοῦ, καὶ ὑπάγει ζητῶν κατόπιν παντὸς εἴδους χλόης.
9 Θέλει εὐχαριστηθῆ ὁ μονόκερως νὰ σὲ δουλεύῃ, ἤ θέλει διανυκτερεύσει ἐν τῇ φάτνῃ σου;
10 Δύνασαι νὰ δέσῃς τὸν μονόκερων μὲ τὸν δεσμὸν αὐτοῦ πρὸς ἀροτρίασιν; ἤ θέλει ὁμαλίζει τὰς πεδιάδας ὀπίσω σου;
11 Θέλεις βάλει τὸ θάρρος σου εἰς αὐτόν, διότι ἡ δύναμις αὐτοῦ εἶναι μεγάλη; ἤ θέλεις ἀφήσει τὴν ἐργασίαν σου ἐπ᾿ αὐτὸν;
12 Θέλεις ἐμπιστευθῆ εἰς αὐτὸν νὰ σοὶ φέρῃ τὸν σπόρον σου καὶ νὰ συνάξῃ αὐτὸν ἐν τῷ ἁλωνίῳ σου;
13 Ἔδωκας σὺ τὰς ὡραίας πτέρυγας εἰς τους ταῶνας; ἤ πτέρυγας καὶ πτερὰ εἰς τὴν στρουθοκάμηλον;
14 ἥτις ἀφίνει τὰ ὰ αὑτῆς εἰς τὴν γῆν καὶ θάλπει αὐτὰ ἐπὶ τοῦ χώματος,
15 καὶ λησμονεῖ ὅτι ὁ ποῦς ἐνδέχεται νὰ συντρίψῃ αὐτά, ἤ τὸ θηρίον τοῦ ἀγροῦ νὰ καταπατήσῃ αὐτά·
16 σκληρύνεται κατὰ τῶν τέκνων αὑτῆς, ὡς νὰ μή ἦσαν αὐτῆς· ματαίως ἐκοπίασε, μή φοβουμένη·
17 διότι ὁ Θεὸς ἐστέρησεν αὐτήν ἀπὸ σοφίας καὶ δὲν ἐμοίρασεν εἰς αὐτήν σύνεσιν·
18 ὁσάκις σηκόνεται ὄρθιος, καταγελᾷ τοῦ ἵππου καὶ τοῦ ἀναβάτου αὐτοῦ.
19 Σὺ ἔδωκας δύναμιν εἰς τὸν ἵππον; περιενέδυσας τὸν τράχηλον αὐτοῦ μὲ βροντήν;
20 σὺ κάμνεις αὐτὸν νὰ πηδᾷ ὡς ἀκρίς; τὸ γαυρίαμα τῶν μυκτήρων αὐτοῦ εἶναι τρομερόν·
21 ἀνασκάπτει ἐν τῇ κοιλάδι καὶ ἀγάλλεται εἰς τὴν δύναμιν αὑτοῦ· ἐξέρχεται εἰς ἀπάντησιν τῶν ὅπλων·
22 καταγελᾷ τοῦ φόβου καὶ δὲν τρομάζει· οὐδὲ στρέφει ἀπὸ προσώπου ῥομφαίας·
23 ἡ φαρέτρα κροταλίζει κατ᾿ αὐτοῦ, ἡ ἐξαστράπτουσα λόγχη καὶ τὸ δόρυ.
24 Καταπίνει τὴν γῆν ἐν ἀγριότητι καὶ μανίᾳ· καὶ δὲν πιστεύει ὅτι ἠχεῖ σάλπιγξ·
25 ἅμα δὲ τῇ φωνῇ τῆς σάλπιγγος, λέγει, Ἄ, ἄ! καὶ μακρόθεν ὀσφραίνεται τὴν μάχην, τὴν κραυγήν τῶν στρατηγῶν καὶ τὸν ἀλαλαγμόν.
26 Διὰ τῆς σοφίας σου πετᾷ ὁ ἱέραξ καὶ ἁπλόνει τὰς πτέρυγας αὑτοῦ πρὸς νότον;
27 Εἰς τὴν προσταγήν σου ἀνυψοῦται ὁ ἀετὸς καὶ κάμνει τὴν φωλεὰν αὑτοῦ ἐν τοῖς ὑψηλοῖς;
28 Κατοικεῖ ἐπὶ βράχου καὶ διατρίβει, ἐπὶ ἀποτόμου βράχου καὶ ἐπὶ ἀβάτων τόπων·
29 ἐκεῖθεν ἀναζητεῖ τροφήν· οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ σκοπεύουσι μακρόθεν·
30 καὶ οἱ νεοσσοὶ αὐτοῦ αἷμα πίνουσι· καὶ ὅπου πτώματα, ἐκεῖ καὶ αὐτός. |