1 [Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ἐπὶ Γιττίθ. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν, πόσον εἶναι θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ· ὅστις ἔθεσας τὴν δόξαν σου ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν.
2 Ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων ἡτοίμασας αἴνεσιν ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν σου, διὰ νὰ καταργήσῃς τὸν ἐχθρὸν καὶ τὸν ἐκδικητήν.
3 Ὅταν θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς σου, τὸ ἔργον τῶν δακτύλων σου, τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας, τὰ ὁποῖα σὺ ἐθεμελίωσας,
4 Τὶ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὥστε νὰ ἐνθυμῆσαι αὐτόν; ἤ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νὰ ἐπισκέπτησαι αὐτόν;
5 Σὺ δὲ ἔκαμες αὐτὸν ὀλίγον τι κατώτερον τῶν ἀγγέλων, καὶ μὲ δόξαν καὶ τιμήν ἐστεφάνωσας αὐτόν.
6 Κατέστησας αὐτὸν κύριον ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου· πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ·
7 πάντα τὰ πρόβατα καὶ τοὺς βόας, ἔτι δὲ καὶ τὰ ζῶα τοῦ ἀγροῦ·
8 τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ τοὺς ἰχθύας τῆς θαλάσσης, πάντα τὰ διαπορευόμενα τὰς ὁδοὺς τῶν θαλασσῶν.
9 Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν, πόσον εἶναι θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ. |