1 [Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Κύριε, τίς θέλει κατοικήσει ἐν τῇ σκηνῇ σου; τίς θέλει κατοικήσει ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ σου;
2 Ὁ περιπατῶν ἐν ἀκεραιότητι καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην, καὶ λαλῶν ἀλήθειαν ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ·
3 Ὁ μή καταλαλῶν διὰ τῆς γλώσσης αὑτοῦ, μηδὲ πράττων κακὸν εἰς τὸν φίλον αὑτοῦ, μηδὲ δεχόμενος ὀνειδισμὸν κατὰ τοῦ πλησίον αὑτοῦ.
4 Εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καταφρονεῖται ὁ ἀχρεῖος· τιμᾷ δὲ τοὺς φοβουμένους τὸν Κύριον· ὁμνύει εἰς τὸν πλησίον αὑτοῦ καὶ δὲν ἀθετεῖ·
5 δὲν δίδει τὸ ἀργύριον αὑτοῦ ἐπὶ τόκῳ, οὐδὲ λαμβάνει δῶρα κατὰ τοῦ ἀθώου. Ὁ πράττων ταῦτα δὲν θέλει σαλευθῆ εἰς τὸν αἰῶνα. |