1 [Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ἐπὶ Μαχαλάθ· Μασχὶλ τοῦ Δαβίδ.] Εἶπεν ὁ ἄφρων ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ, δὲν ὑπάρχει Θεός. Διεφθάρησαν καἱ ἔγειναν βδελυροὶ διὰ τὴν ἀνομίαν· δὲν ὑπάρχει πράττων ἀγαθόν.
2 Ὁ Θεὸς ἐξ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων, διὰ νὰ ἴδῃ ἐὰν ἦναί τις ἔχων σύνεσιν, ἐκζητῶν τὸν Θεόν.
3 Πάντες ἐξέκλιναν· ὁμοῦ ἐξηχρειώθησαν· δὲν ὑπάρχει πράττων ἀγαθόν, δὲν ὑπάρχει οὐδὲ εἷς.
4 Δὲν ἔχουσι γνῶσιν οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, οἱ κατατρώγοντες τὸν λαὸν μου ὡς βρῶσιν ἄρτου; τὸν Θεὸν δὲν ἐπεκαλέσθησαν.
5 Ἐκεῖ ἐφοβήθησαν φόβον, ὅπου δὲν ἦτο φόβος, διότι ὁ Θεὸς διεσκόρπισε τὰ ὀστᾶ τῶν στρατοπεδευόντων κατὰ σοῦ· κατσχυνας αὐτούς, διότι ὁ Θεὸς κατεφρόνησεν αὐτούς.
6 Τίς θέλει δώσει ἐκ Σιὼν τὴν σωτηρίαν τοῦ Ἰσραήλ; ὅταν ὁ Θεὸς ἐπιστρέψῃ τὸν λαὸν αὑτοῦ ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας, θέλει ἀγάλλεσθαι ὁ Ἰακώβ, θέλει εὐφραίνεσθαι ὁ Ἰσραήλ. |