1 [Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ἐπὶ Ἄλ-τασχέθ, Μικτὰμ τοῦ Δαβίδ.] Ἀληθῶς ρα λαλεῖτε δικαιοσύνην; κρίνετε μετ᾿ εὐθύτητος, υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων;
2 Μάλιστα ἐν τῇ καρδίᾳ ἐργάζεσθε ἀδικίας· διαμοιράζετε τὴν ἀδικίαν τῶν χειρῶν σας ἐν τῇ γῇ.
3 Ἀπεξενώθησαν οἱ ἀσεβεῖς ἐκ μήτρας· ἐπλανήθησαν ἀπὸ κοιλίας οἱ λαλοῦντες ψεῦδος.
4 Ἔχουσι φαρμάκιον ὡς τὸ φαρμάκιον τοῦ ὄφεως· εἶναι ὅμοιοι μὲ τὴν κωφήν ἀσπίδα, ἥτις φράττει τὰ ὦτα αὑτῆς·
5 ἥτις δὲν θέλει νὰ ἀκούσῃ τὴν φωνήν τῶν γοήτων, τῶν γοητευόντων τόσον ἐπιδεξίως.
6 Θεέ, σύντριψον αὐτῶν τοὺς ὀδόντας ἐν τῷ στόματι αὐτῶν· Κύριε, κατάθραυσον τοὺς κυνόδοντας τῶν λεόντων.
7 Ἄς διαλυθῶσιν ὡς ὕδωρ καὶ ἄς ῥεύσωσι· θέλει ἐκπέμψει τὰ βέλη αὑτοῦ, ἑωσοῦ ἐξολοθρευθῶσιν.
8 Ὡς κοχλίας διαλυόμενος ἄς παρέλθωσιν· ὡς ἐξάμβλωμα γυναικὸς ἄς μή ἴδωσι τὸν ἥλιον.
9 Πρὶν αὐξηθῶσιν αἱ ἄκανθαί σας, ὥστε νὰ γείνωσι ῥάμνοι, ζῶντας ὡς ἐν ὀργῇ, θέλει ἁρπάσει αὐτοὺς ἐν ἀνεμοστροβίλῳ.
10 Ὁ δίκαιος θέλει εὐφρανθῆ, ὅταν ἴδῃ τὴν ἐκδίκησιν· τοὺς πόδας αὐτοῦ θέλει νίψει ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀσεβοῦς.
11 Καὶ ἕκαστος θέλει λέγει, Ἐπ᾿ ἀληθείας εἶναι καρπὸς διὰ τὸν δίκαιον· ἐπ᾿ ἀληθείας εἶναι Θεός, κρίνων ἐπὶ τῆς γῆς. |