1 [Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ, ὅτε εὑρίσκετο ἐν τῇ ἐρήμῳ Ἰούδα.] Θεέ, σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς μου· ἀπὸ πρωΐας σὲ ζητῶ· σὲ διψᾷ ἡ ψυχή μου, σὲ ποθεῖ ἡ σὰρξ μου, ἐν γῇ ἐρήμῳ, ξηρᾷ καὶ ἀνύδρῳ·
2 διὰ νὰ βλέπω τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου, καθὼς σὲ εἶδον ἐν τῷ ἁγιαστηρίῳ.
3 Διότι τὸ ἔλεός σου εἶναι καλήτερον παρὰ τὴν ζωήν· τὰ χείλη μου θέλουσι σὲ ἐπαινεῖ.
4 Οὕτω θέλω σὲ εὐλογεῖ ἐν τῇ ζωῇ μου· ἐν τῷ ὀνόματί σου θέλω ὑψόνει τὰς χεῖράς μου.
5 Ὡς ἀπὸ πάχους καὶ μυελοῦ θέλει χορτασθῆ ἡ ψυχή μου καὶ διὰ χειλέων ἀγαλλιάσεως θέλει ὑμνεῖ τὸ στόμα μου,
6 Ὅταν σὲ ἐνθυμῶμαι ἐπὶ τῆς στρωμνῆς μου, εἰς σὲ μελετῶ ἐν ταῖς φυλακαῖς τῆς νυκτός.
7 Ἐπειδή ἐστάθης βοήθειά μου· διὰ τοῦτο ὑπὸ τὴν σκιάν τῶν πτερύγων σου θέλω χαίρει.
8 Προσεκολλήθη ἡ ψυχή μου κατόπιν σου· ἡ δεξιὰ σου μὲ ὑποστηρίζει.
9 Οἱ δὲ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου, διὰ νὰ ἐξολοθρεύσωσιν αὐτήν, θέλουσιν ἐμβῆ εἰς τὰ κατώτατα μέρη τῆς γῆς·
10 θέλουσι πέσει διὰ ῥομφαίας· θέλουσιν εἶσθαι μερὶς ἀλωπέκων.
11 Ὁ δὲ βασιλεὺς θέλει εὐφρανθῆ ἐπὶ τὸν Θεόν· θέλει δοξασθῆ πᾶς ὁ ὁμνύων εἰς αὐτόν· διότι θέλει φραχθῆ τὸ στόμα τῶν λαλούντων ψεῦδος. |