1 [Ὠιδή τῶν Ἀναβαθμῶν.] Ὅτε ὁ Κύριος ἐπανέφερε τοὺς αἰχμαλώτους τῆς Σιών, ἤμεθα ὡς οἱ ὀνειρευόμενοι.
2 Τότε ἐνεπλήσθη τὸ στόμα ἡμῶν ἀπὸ γέλωτος καὶ ἡ γλῶσσα ἡμῶν ἀπὸ ἀγαλλιάσεως· τότε ἔλεγον μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, Μεγαλεῖα ἔκαμε δι᾿ αὐτοὺς ὁ Κύριος.
3 Μεγαλεῖα ἔκαμεν ὁ Κύριος δι᾿ ἡμᾶς· ἐνεπλήσθημεν χαρᾶς.
4 Ἐπίστρεψον, Κύριε, τοὺς αἰχμαλώτους ἡμῶν, ὡς τοὺς χειμάρρους ἐν τῷ νότῳ.
5 Οἱ σπείροντες μετὰ δακρύων ἐν ἀγαλλιάσει θέλουσι θερίσει.
6 Ὅστις ἐξέρχεται καὶ κλαίει, βαστάζων σπόρον πολύτιμον, οὗτος βεβαίως θέλει ἐπιστρέψει ἐν ἀγαλλιάσει, βαστάζων τὰ χειρόβολα αὑτοῦ. |