1 Ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος, ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν, ὅτε ἐνεθυμήθημεν τὴν Σιών.
2 Ἐπὶ τὰς ἰτέας ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκρεμάσαμεν τὰς κιθάρας ἡμῶν.
3 Διότι οἱ αἰχμαλωτίσαντες ἡμᾶς ἐκεῖ ἐζήτησαν παρ᾿ ἡμῶν λόγους σμάτων· καὶ οἱ ἐρημώσαντες ἡμᾶς ὕμνον, λέγοντες, Ψάλατε εἰς ἡμᾶς ἐκ τῶν ᾠδῶν τῆς Σιών.
4 Πῶς νὰ ψάλωμεν τὴν ᾠδήν τοῦ Κυρίου ἐπὶ ξένης γῆς;
5 Ἐὰν σὲ λησμονήσω, Ἱερουσαλήμ, ἄς λησμονήση ἡ δεξιὰ μου!
6 Ἄς κολληθῆ ἡ γλῶσσά μου εἰς τὸν οὐρανίσκον μου, ἐὰν δὲν σὲ ἐνθυμῶμαι· ἐὰν δὲν προτάξω τὴν Ἱερουσαλήμ εἰς τὴν ἀρχήν τῆς εὐφροσύνης μου!
7 Μνήσθητι, Κύριε, τῶν υἱῶν Ἐδώμ, οἵτινες τὴν ἡμέραν τῆς Ἱερουσαλήμ ἔλεγον, Κατεδαφίσατε, κατεδαφίσατε αὐτήν ἕως τῶν θεμελίων αὐτῆς.
8 Θυγάτηρ Βαβυλῶνος, ἡ μέλλουσα νὰ ἐρημωθῇς, μακάριος ὅστις σοὶ ἀνταποδώσῃ τὴν ἀνταμοιβήν τῶν ὅσα ἔπραξας εἰς ἡμᾶς!
9 Μακάριος ὅστις πιάσῃ καὶ ῥίψῃ τὰ νήπιά σου ἐπὶ τὴν πέτραν! |