1 Ποῦ ὑπῆγεν ὁ ἀγαπητὸς σου, ὦ ὡραία μεταξὺ τῶν γυναικῶν; ποῦ ἐστράφη ὁ ἀγαπητός σου; καὶ θέλομεν ζητήσει αὐτὸν μετὰ σοῦ.
2 Ὁ ἀγαπητὸς μου κατέβη εἰς τὸν κῆπον αὑτοῦ, εἰς τὰς πρασιὰς τῶν ἀρωμάτων, διὰ νὰ ποιμαίνῃ ἐν τοῖς κήποις καὶ νὰ συνάγῃ κρίνα.
3 Ἐγὼ εἶμαι τοῦ ἀγαπητοῦ μου, καὶ ἐμοῦ ὁ ἀγαπητὸς μου· ποιμαίνει μεταξὺ τῶν κρίνων.
4 Εἶσαι ὡραία, ἀγαπητή μου, ὡς Θερσά, εὔχαρις ὡς ἡ Ἱερουσαλήμ, τρομερὰ ὡς στράτευμα μὲ σημαίας.
5 Ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμοὺς σου ἀπεναντίον μου, διότι μὲ κατέπληξαν· τὰ μαλλία σου εἶναι ὡς ποίμνιον αἰγῶν καταβαινόντων ἀπὸ Γαλαάδ.
6 Οἱ ὀδόντες σου εἶναι ὡς ποίμνιον προβάτων, ἀναβαινόντων ἀπὸ τῆς λούσεως, τὰ ὁποῖα πάντα γεννῶσι δίδυμα, καὶ δὲν ὑπάρχει ἄτεκνον μεταξὺ αὐτῶν·
7 αἱ παρειαὶ σου ὡς τμῆμα ῥοϊδίου μεταξὺ τῶν πλοκάμων σου.
8 Ἑξήκοντα βασίλισσαι εἶναι καὶ ὀγδοήκοντα παλλακαὶ, καὶ νεάνιδες ἀναρίθμητοι·
9 μία εἶναι ἡ περιστερὰ μου, ἡ ἀμώμητός μου· αὐτή εἶναι ἡ μόνη τῆς μητρὸς αὑτῆς· εἶναι ἡ ἐκλεκτή τῆς τεκούσης αὐτήν. Εἶδον αὐτήν αἱ θυγατέρες καὶ ἐμακάρισαν αὐτήν· αἱ βασίλισσαι καὶ αἱ παλλακαί, καὶ ἐπνεσαν αὐτήν.
10 Τίς αὕτη, ἡ προκύπτουσα ὡς αὐγή, ὡραία ὡς ἡ σελήνη, λάμπουσα ὡς ὁ ἥλιος, τρομερὰ ὡς στράτευμα μὲ σημαίας;
11 Κατέβην εἰς τὸν κῆπον τῶν καρυῶν διὰ νὰ ἴδω τὴν χλόην τῆς κοιλάδος, νὰ ἴδω ἐὰν ἐβλάστησεν ἡ ἄμπελος καὶ ἐξήνθησαν αἱ ῥοϊδιαί.
12 Χωρὶς νὰ αἰσθανθῶ, ἡ ψυχή μου μὲ κατέστησεν ὡς τὰς ἁμάξας τοῦ Ἀμινναδίβ.
13 Ἐπίστρεψον, ἐπίστρεψον, ὦ Σουλαμίτις· ἐπίστρεψον, ἐπίστρεψον, διὰ νὰ σὲ θεωρήσωμεν. Τί θέλετε ἰδεῖ εἰς τὴν Σουλαμίτιν; Ὡς χορὸν δύο στρατοπέδων; |