1 اما اﻵن ای بنده من یعقوب بشنو و ای اسرائیل که تو را برگزیده ام!
2 خداوند که تو را آفریده و تو را از رحم بسرشت و معاون تو می باشد چنین می گوید: ای بنده من یعقوب مترس! و ای یشرون که تو را برگزیده ام!
3 اینک بر (زمین) تشنه آب خواهم ریخت و نهرها برخشک. روح خود را بر ذریت تو خواهم ریخت و برکت خویش را بر اولاد تو.
4 و ایشان در میان سبزه ها، مثل درختان بید بر جویهای آب خواهند رویید.
5 یکی خواهد گفت که من از آن خداوند هستم و دیگری خویشتن را به نام یعقوب خواهد خواند و دیگری بدست خود برای خداوند خواهد نوشت و خویشتن را به نام اسرائیل ملقب خواهد ساخت.
6 خداوند پادشاه اسرائیل و یهوه صبایوت که ولی ایشان است چنین می گوید: من اول هستم و من آخر هستم و غیر از من خدایی نیست.
7 و مثل من کیست که آن را اعلان کند و بیان نماید و آن را ترتیب دهد، از زمانی که قوم قدیم را برقرار نمودم. پس چیزهای آینده و آنچه را که واقع خواهد شد اعلان بنمایند.
8 ترسان و هراسان مباشید. آیا از زمان قدیم تو را اخبار و اعلام ننمودم و آیا شما شهود من نیستید؟ آیا غیر از من خدایی هست؟ البته صخره ای نیست و احدی را نمی شناسم.
9 آنانی که بتهای تراشیده می سازند، جمیعا باطلند و چیزهایی که ایشان می پسندند، فایده ای ندارد و شهود ایشان نمی بینند و نمی دانند تا خجالت بکشند.
10 کیست که خدایی ساخته یا بتی ریخته باشد که نفعی ندارد؟
11 اینک جمیع یاران او خجل خواهند شد و صنعتگران از انسان می باشند. پس جمیع ایشان جمع شده، بایستند تا با هم ترسان و خجل گردند.
12 آهن را با تیشه می تراشد و آن را در زغال کار می کند و با چکش صورت می دهد و با قوت بازوی خویش آن را می سازد و نیز گرسنه شده، بی قوت می گردد و آب ننوشیده، ضعف بهم می رساند.
13 چوب را می تراشد و ریسمان را کشیده، با قلم آن را نشان می کند و با رنده آن را صاف می سازد و با پرگار نشان می کند پس آن را به شبیه انسان و به جمال آدمی می سازد تا در خانه ساکن شود.
14 سروهای آزاد برای خود قطع می کند و سندیان و بلوط را گرفته ، آنها را از درختان جنگل برای خود اختیار می کند و شمشاد را غرس نموده، باران آن را نمو می دهد.
15 پس برای شخص به جهت سوخت بکار می آید و از آن گرفته ، خود را گرم می کند و آن را افروخته نان می پزد و خدایی ساخته ، آن را می پرستد و از آن بتی ساخته ، پیش آن سجده می کند.
16 بعضی از آن را در آتش می سوزاند و بر بعضی گوشت پخته می خورد و کباب را برشته کرده، سیر می شود و گرم شده، می گوید: وه گرم شده، آتش را دیدم.
17 و از بقیه آن خدایی یعنی بت خویش را می سازد و پیش آن سجده کرده، عبادت می کند و نزد آن دعا نموده، می گوید: مرا نجات بده چونکه تو خدای من هستی.
18 ایشان نمی دانند و نمی فهمند زیرا که چشمان ایشان را بسته است تا نبینند و دل ایشان را تا تعقل ننمایند.
19 و تفکر ننموده، معرفت و فطانتی ندارند تا بگویند نصف آن را در آتش سوختیم و بر زغالش نیز نان پختیم و گوشت را کباب کرده، خوردیم. پس آیا از بقیه آن بتی بسازیم و به تنه درخت سجده نماییم؟
20 خاکستر را خوراک خود می سازد و دل فریب خورده او را گمراه می کند که جان خود را نتواند رهانید و فکر نمی نماید که آیا در دست راست من دروغ نیست.
21 ای یعقوب و ای اسرائیل اینها را بیادآور چونکه تو بنده من هستی. تو را سرشتم ای اسرائیل تو بنده من هستی از من فراموش نخواهی شد.
22 تقصیرهای تو را مثل ابر غلیظ و گناهانت را مانند ابر محو ساختم. پس نزد من بازگشت نما زیرا تو را فدیه کرده ام.
23 ای آسمانها ترنم نمایید زیرا که خداوند این را کرده است! و ای اسفلهای زمین! فریاد برآورید و ای کوهها و جنگلها و هر درختی که در آنها باشد بسرایید! زیرا خداوند یعقوب را فدیه کرده است و خویشتن را در اسرائیل تمجید خواهد نمود.
24 خداوند که ولی تو است و تو را از رحم سرشته است چنین می گوید: من یهوه هستم و همه چیز را ساختم. آسمانها را به تنهایی گسترانیدم و زمین را پهن کردم؛ و با من که بود؟
25 آنکه آیات کاذبان را باطل می سازد و جادوگران را احمق می گرداند. و حکیمان را بعقب برمی گرداند و علم ایشان را به جهالت تبدیل می کند.
26 که سخنان بندگان خود را برقرار می دارد و مشورت رسولان خویش را به انجام می رساند، که درباره اورشلیم می گوید معمور خواهد شد و درباره شهرهای یهودا که بنا خواهد شد و خرابی های آن را برپا خواهم داشت.
27 آنکه به لجه می گوید که خشک شو و نهرهایت را خشک خواهم ساخت.
28 و درباره کورش می گوید که او شبان من است و تمامی مسرت مرا به اتمام خواهد رسانید و درباره اورشلیم می گوید بنا خواهد شد و درباره هیکل که بنیاد تو نهاده خواهد گشت. |