1 و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2 «ای پسر انسان آیا داوری خواهی نمود؟ آیا بر شهر خونریز داوری خواهی نمود؟ پس آن را از همه رجاساتش آگاه ساز.
3 و بگو خداوند یهوه چنین می فرماید: ای شهری که خون را در میان خودت می ریزی تا اجل تو برسد! ای که بتها را به ضد خود ساخته ، خویشتن را نجس نموده ای!
4 به سبب خونی که ریخته ای مجرم شده ای و به سبب بتهایی که ساخته ای نجس گردیده ای. لهذا اجل خویش را نزدیک آورده، به انتهای سالهای خود رسیده ای. لهذا تو را نزد امتها عار و نزد جمیع کشورها مسخره گردانیده ام.
5 ای پلید نام! و ای پر فتنه! آنانی که به تو نزدیک و آنانی که از تو دورند بر تو سخریه خواهند نمود.
6 اینک سروران اسرائیل، هر کس به قدر قوت خویش مرتکب خونریزی در میان تو می بودند.
7 پدر و مادر را در میان تو اهانت نمودند. و غریبان را در میان تو مظلوم ساختند و بر یتیمان و بیوه زنان در میان تو ستم نمودند.
8 و تو مقدسهای مرا خوار شمرده، سبتهای مرا بی عصمت نمودی.
9 و بعضی در میان تو به جهت ریختن خون، نمامی می نمودند و بر کوهها در میان تو غذا می خوردند و در میان تو مرتکب قباحت می شدند.
10 و عورت پدران را در میان تو منکشف می ساختند. و زنان حایض را در میان تو بی عصمت می نمودند.
11 یکی در میان تو با زن همسایه خود عمل زشت نمود. و دیگری عروس خویش را به جور بی عصمت کرد. و دیگری خواهرش، یعنی دختر پدر خود را ذلیل ساخت.
12 و در میان تو به جهت ریختن خون رشوه خوردند و سود و ربح گرفتند. و تو مال همسایه خود را به زور غصب کردی و مرا فراموش نمودی. قول خداوند یهوه این است.
13 لهذا هان من به سبب حرص تو که مرتکب آن شده ای و به سبب خونی که در میان خودت ریخته ای، دستهای خود را به هم می زنم.
14 پس در ایامی که من به تو مکافات رسانم آیا دلت قوی و دستهایت محکم خواهد بود؟ من که یهوه هستم تکلم نمودم و بعمل خواهم آورد.
15 و تو را در میان امتها پراکنده و در میان کشورها متفرق ساخته ، نجاسات تو را از میانت نابود خواهم ساخت.
16 و به نظر امتها بی عصمت خواهی شد و خواهی دانست که من یهوه هستم.»
17 و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
18 «ای پسر انسان خاندان اسرائیل نزد من درد شده اند و جمیع ایشان مس و روی و آهن و سرب در میان کوره و درد نقره شده اند.
19 بنابراین خداوند یهوه چنین می گوید: چونکه همگی شما درد شده اید، لهذا من شما را در میان اورشلیم جمع خواهم نمود.
20 چنانکه نقره و مس و آهن و سرب و روی را در میان کوره جمع کرده، آتش بر آنها می دمند تا گداخته شود، همچنان من شما را در غضب و حدت خشم خویش جمع کرده، در آن خواهم نهاد و شما را خواهم گداخت.
21 و شما را جمع کرده، آتش غضب خود را بر شما خواهم دمید که در میانش گداخته شوید.
22 چنانکه نقره در میان کوره گداخته می شود، همچنان شما در میانش گداخته خواهید شد و خواهید دانست که من یهوه حدت خشم خویش را بر شما ریخته ام.»
23 و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
24 «ای پسر انسان او را بگو: تو زمینی هستی که طاهر نخواهی شد. و باران در روز غضب بر تو نخواهد بارید.
25 فتنه انبیای آن در میانش می باشد. ایشان مثل شیر غران که شکار را می درد، جانها را می خورند. و گنجها و نفایس را می برند. و بیوه زنان را در میانش زیاد می سازند.
26 کاهنانش به شریعت من مخالفت ورزیده، موقوفات مرا حلال می سازند. و در میان مقدس و غیر مقدس تمیز نمی دهند و در میان نجس و طاهر فرق نمی گذارند. و چشمان خود را از سبتهای من می پوشانند و من در میان ایشان بی حرمت گردیده ام.
27 سرورانش مانند گرگان درنده خون می ریزند و جانها را هلاک می نمایند تا سود ناحق ببرند.
28 و انبیایش ایشان را به گل ملاط اندود نموده، رؤیاهای باطل می بینند و برای ایشان تفال دروغ زده، می گویند که خداوند یهوه چنین گفته است با آنکه یهوه تکلم ننموده.
29 و قوم زمین به شدت ظلم نموده و مال یکدیگر را غصب کرده اند. و بر فقیران و مسکینان جفا نموده، غریبان را به بی انصافی مظلوم ساخته اند.
30 و من در میان ایشان کسی را طلبیدم که دیوار را بنا نماید و برای زمین به حضور من در شکاف بایستد تا آن را خراب ننمایم، اما کسی را نیافتم.
31 پس خداوند یهوه می گوید: خشم خود را بر ایشان ریخته ام و ایشان را به آتش غضب خویش هلاک ساخته ، طریق ایشان را بر سر ایشان وارد آورده ام.» |