1 و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2 «ای پسر انسان نبوت کرده، بگو: خداوند یهوه چنین می فرماید: ولوله کنید و بگویید وای برآن روز!
3 زیرا که آن روز نزدیک است و روز خداوند نزدیک است! روز ابرها و زمان امتها خواهد بود!
4 و شمشیری بر مصر فرود می آید. و چون کشتگان در مصر بیفتند، آنگاه درد شدیدی بر حبش مستولی خواهد شد. و جمعیت آن را گرفتار خواهند کرد و اساسهایش منهدم خواهد گردید.
5 و حبش و فوط ولود و تمامی قومهای مختلف و کوب و اهل زمین عهد همراه ایشان به شمشیر خواهند افتاد.»
6 و خداوند چنین می فرماید: «معاونان مصر خواهند افتاد و فخر قوت آن فرود خواهد آمد. و از مجدل تا اسوان در میان آن به شمشیر خواهند افتاد. قول خداوند یهوه این است.
7 و در میان زمینه ای ویران ویران خواهند شد و شهرهایش در میان و شهرهای مخروب خواهد بود.
8 و چون آتشی در مصر افروخته باشم و جمیع انصارش شکسته شوند، آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم.
9 در آن روز قاصدان از حضور من به کشتیها بیرون رفته، حبشیان مطمئن را خواهند ترسانید. و بر ایشان درد شدیدی مثل روز مصر مستولی خواهد شد، زیرا اینک آن می آید.»
10 و خداوند یهوه چنین می گوید: «من جمعیت مصر را به دست نبوکدرصر پادشاه بابل تباه خواهم ساخت.
11 او با قوم خود و ستمکیشان امتها آورده خواهند شد تا آن زمین را ویران سازند. و شمشیرهای خود را بر مصر کشیده، زمین را از کشتگان پر خواهند ساخت.
12 و نهرها را خشک گردانیده، زمین را به دست اشرار خواهم فروخت. و زمین را با هرچه در آن است، به دست غریبان ویران خواهم ساخت. من که یهوه هستم گفته ام.»
13 و خداوند یهوه چنین می فرماید: «بتها را نابود ساخته ، اصنام را از نوف تلف خواهم نمود. و بار دیگر رئیسی از زمین مصر نخواهد برخاست. و خوف بر زمین مصر مستولی خواهم ساخت.
14 و فتروس را خراب نموده، آتشی در صوعن خواهم افروخت. و بر نو داوری خواهم نمود.
15 و غضب خود را برسین که ملاذ مصر است ریخته ، جمعیت نو را منقطع خواهم ساخت.
16 و چون آتشی در مصر افروخته باشم، سین به درد سخت مبتلا و نومفتوح خواهد شد. و خصمان در وقت روز بر نوف خواهند آمد.
17 جوانان آون و فیبست به شمشیر خواهند افتاد و اهل آنها به اسیری خواهند رفت.
18 و روز درتحفنحیس تاریک خواهد شد حینی که یوغهای مصر را در آنجا شکسته باشم و فخر قوتش در آن تلف شده باشد. و ابرها آن را خواهد پوشانید و دخترانش به اسیری خواهند رفت.
19 پس چون بر مصر داوری کرده باشم، آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم.»
20 و در روز هفتم ماه اول از سال یازدهم، کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
21 «ای پسر انسان بازوی فرعون پادشاه مصر را خواهم شکست. و اینک شکسته بندی نخواهد شد و بر آن مرهم نخواهند گذارد و کرباس نخواهند بست تا قادر بر گرفتن شمشیر بشود.
22 بنابراین خداوند یهوه چنین می گوید: هان من به ضد فرعون پادشاه مصر هستم و هر دو بازوی او هم درست و هم شکسته را خرد خواهم کرد و شمشیر را از دستش خواهم انداخت.
23 و مصریان را در میان امتها پراکنده و در میان کشورها متفرق خواهم ساخت.
24 و بازوهای پادشاه بابل را تقویت نموده، شمشیر خود را به دست او خواهم داد. و بازوهای فرعون را خواهم شکست که به حضور وی به ناله کشتگان ناله خواهد کرد.
25 پس بازوهای پادشاه بابل را تقویت خواهم نمود. و بازوهای فرعون خواهد افتاد و چون شمشیر خود را به دست پادشاه بابل داده باشم و او آن را بر زمین مصر دراز کرده باشد، آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم.
26 و چون مصریان را در میان امتها پراکنده و ایشان را در کشورها متفرق ساخته باشم، ایشان خواهند دانست که من یهوه هستم.» |