1 پس چون همکاران او هستیم، التماس می نماییم که فیض خدا را بی فایده نیافته باشید.
2 زیرا می گوید: «در وقت مقبول تو را مستجاب فرمودم و در روز نجات تو را اعانت کردم.» اینک الحال زمان مقبول است؛ اینک اﻵن روز نجات است.
3 در هیچ چیز لغزش نمی دهیم که مبادا خدمت ما ملامت کرده شود،
4 بلکه در هر امری خود را ثابت می کنیم که خدام خدا هستیم: در صبر بسیار، در زحمات، در حاجات در تنگیها،
5 در تازیانه ها، در زندانها، در فتنه ها، در محنتها، در بی خوابیها، در گرسنگیها،
6 در طهارت، در معرفت، در حلم، در مهربانی ، در روح القدس، در محبت بی ریا،
7 در کلام حق، در قوت خدا با اسلحه عدالت بر طرف راست و چپ،
8 به عزت و ذلت و بدنامی و نیکنامی. چون گمراه کنندگان و اینک راستگو هستیم؛
9 چون مجهول و اینک معروف؛ چون در حالت موت و اینک زنده هستیم؛ چون سیاست کرده شده، اما مقتول نی ؛
10 چون محزون، ولی دائما شادمان؛ چون فقیر و اینک بسیاری را دولتمند می سازیم؛ چون بی چیز، اما مالک همه چیز.
11 ای قرنتیان، دهان ما به سوی شما گشاده و دل ما وسیع شده است.
12 در ما تنگ نیستید لیکن در احشای خود تنگ هستید.
13 پس در جزای این، زیرا که به فرزندان خود سخن می گویم، شما نیز گشاده شوید.
14 زیر یوغ ناموافق با بی ایمانان مشوید، زیرا عدالت را با گناه چه رفاقت و نور را با ظلمت چه شراکت است؟
15 و مسیح را با بلیعال چه مناسبت و مؤمن را با کافر چه نصیب است؟
16 و هیکل خدا را با بتها چه موافقت؟ زیرا شما هیکل خدای حی می باشید، چنانکه خدا گفت که «در ایشان ساکن خواهم بود و در ایشان راه خواهم رفت و خدای ایشان خواهم بود، و ایشان قوم من خواهند بود.»
17 پس خداوند می گوید: «از میان ایشان بیرون آیید و جدا شوید و چیز ناپاک را لمس مکنید تا من شما را مقبول بدارم،
18 و شما را پدر خواهم بود و شما مرا پسران و دختران خواهید بود؛ خداوند قادر مطلق می گوید.» |